مدیریت دانش چیست؟ سازمان‌ها به‌طور سنتی استراتژی‌های پیشرفت خود را بر عواملی مانند: فناوری محصول و فرایند، بازارهای خاص، دسترسی به منابع مالی و یا صرفه جویی بنیان می‌نهند. در محیط فناوری‌های کنونی که با ویژگی‌هایی چون جهانی شدن بازار و نرخ بالای تغییرات در فناوری شناخته می‌شود، دارایی‌های ملموس (همچون منابع مالی، تجهیزات، زمین، مواد اولیه و ...) باعث ایجاد مزیت‌های رقابتی پایدار برای سازمان نمی‌شوند. سازمان‌های امروزی بایستی پایه‌های پیشرفت پایدار خود را بر دارایی‌های ناملموس و سرمایه‌های فکری خود بنا نهند. این امر به ویژه در مورد سازمان‌هایی که بر پایه دانش و فناوری‌های نوین بنا نهاده شده‌اند بیشتر صدق می‌کند. در این سازمان‌ها مزیت رقابتی بیش از پیش، از دانایی نیروی انسانی نشأت می‌گیرد و سرمایه انسانی نقش مهم‌تری نسبت به سرمایه فیزیکی و یا مالی در تعیین موقعیت و آینده سازمان‌ها دارد. با توجه به مطالبی که گفته شد و توجه به این حقیقت که هر سرمایه‌ای برای حفظ و توسعه نیازمند توسعه متناسب می‌باشد؛ دانش، توانایی‌ها و مهارت‌های کارکنان یکی از مهم‌ترین منابعی است که می باید مدیریت شده و سازمان می‌تواند در مدیریت استراتژیک خود از مزایای آن بهرمند گردد.مدیریت دانش، فرآیند ایجاد ارزش از دارایی‌های نامرئی سازمان می‌باشد.